بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

تَبَارَكَ الَّذِى نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِى لِیَكُونَ لِلْعَــلَمِینَ نَذِیرًا(1)الَّذِى لَهُو مُلْكُ السَّمَـوَ‌تِ وَ‌الاَْرْضِ وَ‌لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَ‌لَمْ یَكُن لَّهُو شَرِیكٌ فِى الْمُلْكِ وَ‌خَلَقَ كُلَّ شَىْء فَقَدَّرَهُو تَقْدِیرًا(2) وَ‌اتَّخَذُواْ مِن دُونِهِى ءَالِهَةً لاَّ‌یَخْلُقُونَ شَیْـًا وَ‌هُمْ یُخْلَقُونَ وَ‌لاَ‌یَمْلِكُونَ لاَِنفُسِهِمْ ضَرًّا وَ‌لاَ نَفْعًا وَ‌لاَ‌یَمْلِكُونَ مَوْتًا وَ‌لاَ حَیَوةً وَلاَ نُشُورًا(3) وَ‌قَالَ الَّذِینَ كَفَرُواْ إِنْ هَـذَآ إِلاَّ إِفْكٌ افْتَرَلـهُ وَ‌أَعَانَهُو عَلَیْهِ قَوْمٌ ءَاخَرُونَ فَقَدْ جَآءُو ظُـلْمًا وَ‌زُورًا(4)وَ‌قَالُواْ أَسَـطِیرُ الاَْوَّلِینَ اكْتَتَبَهَا فَهِىَ تُمْلَى عَلَیْهِ بُكْرَةً وَ‌أَصِیلاً(5) قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِى یَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمَـوَ‌تِ وَ‌الاَْرْضِ إِنَّهُو كَانَ غَفُورًا رَّحِیًما(6) وَ‌قَالُواْ مَالِ هَـذَا الرَّسُولِ یَأْكُلُ الطَّعَامَ وَ‌یَمْشِى فِى الاَْسْوَاقِ لَوْلاَ أُنزِلَ إِلَیْهِ مَلَكٌ فَیَكُونَ مَعَهُو نَذِیرًا(7) أَوْ یُلْقَى إِلَیْهِ كَنزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُو جَنَّةٌ یَأْكُلُ مِنْهَا وَ‌قَالَ الظَّــلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلاً مَّسْحُورًا(8) انظُرْ كَیْفَ ضَرَبُواْ لَكَ الاَْمْثَـلَ فَضَلُّواْ فَلاَ‌یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلاً(9) تَبَارَكَ الَّذِى إِن شَآءَ جَعَلَ لَكَ خَیْرًا مِّن ذَ‌لِكَ جَنَّـت تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الاَْنْهَـرُ وَ‌یَجْعَل لَّكَ قُصُورَما(10)

جایگاه تفکر در قرآن

قبل از اینکه ما نقش تفکر را در بدست آوردن معانی و مفاهیم قرآنی را بررسی کنیم بهتر است ابتدا ببینیم قرآن، نسبت به عقل بشری چه نگاهی دارد، آیا اندیشه بشری را در مقابل خداوند متعال، مردود می‌داند یا بر عکس آن را وسیله‌ای برای رسیدن به خداوند؟
در آیات مختلف قرآنی ما می‌بینیم پیوسته صاحبان فکر و اندیشه را مورد خطاب قرار داده و از جمله در سوره صاد آیه 29 بیان می‌دارد که « صاحبان خرد پند گیرند.» و همچنین در سوره مومن آیات 53و54 بیان می‌دارد که فقط صاحبان عقل هدایت می‌یابند با این بیان که « وسیله هدایت و پند آموز صاحبان خرد گردد » و همچنین در سوره روم آیه 28 چنین آمده « برای آن گروهی که تعقل می‌کنند» و در سوره ق آیه 37چنین آمده « پندی است برای کسی او را دلی (عقلی و خردی) باشد.»

اش به جایی برسیم که زبانمان باعث بدست آوردن دل دیگران شود نه اینکه با زخم زبان، باعث رنجش دیگران شویم.

 زبان وسیله بیان تفکر

زبان یکى از مهم ترین ابزارهاى ارتباطى میان ما و جهان پیرامون مان است که براى برداشتى اصولى و درست ازمناسباتمان به آن نیازمندیم. چنین ارتباطى ، خود، مى تواند یکى از مهم ترین کارکردهاى زبان قلمداد شود. ما به وسیله زبانمان است که مى توانیم فرهنگمان را به جهان عرضه کرده وحتى ازآن دفاع نماییم.

برای تفسیر قرآن در مرحله‌ی ظاهر دو بال نیرومند لازم است: یكی«برهان عقلی»، یعنی علم حصولی كه شرط مهمّ مخاطب وحی قرار گفتن و تدبّر تام در آن است و دیگری سنت معصومین(ع) كه ناظر به مطالب تفسیری ظاهر قرآن است.

مفاد این سخن نه این است که نظر عقلى باطل و کسب علوم عقلى ناصواب و برهان ناتمام است ؛ چه اینکه خود قرآن کریم ، که مهمترین منطق وحى است ، فهم حقایقش را گاهى اضافه به دانشمندان فرمود، و گاهى به خردمندان ، و گاهى به اندیشمندان ، و گاهى به صاحبدلان و نظایر آنان و فرمود: ویرى الذین اوتوا العلم الذى انزل الیک من ربک هو الحق . و فرمود: انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون .  و فرمود: کذلک نفصل الایات لقوم یتفکرون . و فرمود: افلا یتدبرون القرآن ام على قلوب اققالها .  و آیات بسیار دیگر از قبیل هر یک اینها.
غرض اینکه هر کس حظ او در علوم اوفر و بهره وى از آنها بیشتر است ، نصیب او از قرآن بیشتر است ؛ که کتاب عقل و علم و فکر است ؛ و حاشا که قرآن و عرفان و برهان از هم جدایى داشته باشند.

قرآن كریم در مورد تثلیث

عقیده ما مسلمانها و نص قرآن کریم این است که عیسی مردم را به یگانه پرستی و خداپرستی دعوت کرده و خودش را فقط بنده خدا معرفی کرده است. در این بحثی نیست، صحبت در این است که این کلمه " ابن الله " که اینها می گویند، چه می گویند؟ وقتی که ما به معتقدین به " ابن الله " مراجعه می کنیم می بینیم این مطلبی را که شما می گویید نمی گویند. شما هنوز هم در تعبیرات مسیحیها می بینید می گویند " خدای ما مسیح ". پدر و پسر و روح القدس را در عین اینکه سه چیز می دانند یکی هم می دانند: خدای ما به آسمان رفت و خدای ما از آسمان خواهد آمد، خدای ما مسیح. قرآن که در آن زمان با این صراحت این را نفی کرد، خود مسیحیهای آنوقت نگفتند ما که واقعا به چنین مطلبی معتقد نیستیم، خودشان از خودشان دفاع نکردند چون واقعا به چنین چیزی معتقد بودند. نگفتند ما این تعبیر را که می گوییم مجاز را می گوییم، ما که نمی گوییم واقعا این پسر خداست.

معنی دروغ

دروغ در حوزه رذایل اخلاقی و نابهنجاری اجتماعی به معنای سخن ناراست، خلاف حقیقت و یا واقعیت و گفتاری ناحق است.
راغب اصفهانی در كتاب مفردات الفاظ القرآن بر این باور است كه اصل كذب و دروغ در گفتار است. تفاوتی در دروغ از این لحاظ نیست كه در گذشته اتفاق افتاده باشد یا در آینده؛ چنان كه تفاوتی از این جهت وجود ندارد كه دروغ نسبت به وعده‌ای باشد كه انجام نمی‌شود و یا امر دیگری باشد. (مفردات ص 478 ذیل واژه صدق)
البته برای دروغ اقسام و انواعی گفته‌اند و برای هر یك از آنها نام‌های خاصی گذاشته شده است. از جمله به افك و افترا و زور و خرص اشاره كرد.

شرایط قسم خوردن:

اوّل: كسى كه قسم مى خورد باید بالغ و عاقل باشد (و اگر مى‏خواهد راجع به مال خودش قسم بخورد باید در حال بالغ شدن سفیه نباشد و حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع نكرده باشد) و از روى قصد و اختیار قسم بخورد، پس قسم خوردن بچه و دیوانه و مست و كسى كه مجبورش كرده‏اند، درست نیست و همچنین است اگر در حال عصبانى بودن بى قصد قسم بخورد...

سوگند به قرآن

در همه دوره‌ها، انسان‌ها به چیزهایی قسم یاد می‌کردند، سوگند به مقدّسات مورد پرستش و نیز عزیزان، مورد قسم مردم در دوران مختلف بوده است.در دوران نزول قرآن، مردم به شراب، آلات موسیقی و زیبایی‌های معشوقه خود، قسم می‌خوردند. امّا قرآن کریم، مسیر سوگندها را تغییر داده و چیزهای دیگری را جایگزین کرد. قرآن در چهل موردی که سوگند یاد کرده است،علاوه بر خداوند به موضوعاتی مانند:قرآن، نفس، خورشید، آسمان، قلم و… سوگند یاد کرده است که هر یک دارای عظمتی وصف ناشدنی هستند و خود این سوگندها فکر بشر را به مطالعه و بررسی عظمت آنها متوجه می‌سازد:«و إنَّهُ لَقَسَم لو تَعلمُون عَظیم؛و این سوگندی بسیار بزرگ است، اگر بدانید».(سوره واقعه، ایه 76)

                                          حکم زناکار در قرآن

تعریف علم و ارزش علم و عالم از دیدگاه قرآن

به نظر می رسد، علم نوعی استدلال منطقی برای توصیف، تفسیر، توضیح، تبیین و شناخت پدیده ها و واقعیت های موجود در عالم خلقت است که همراه با مشاهده و تحلیل می باشد. به وسیله علم می توان موجودات جهان را استدلالی دسته بندی، و قوانین و روابط حاكم در بین آن ها را شناسایی كرد. كه نتیجه آن ساده شدن انجام كارها و شناخت پدیده هاست. به وسیله علم می توان در مورد جهان مادی قضاوت كرد كه چگونه هست و چه صفاتی دارد. و چگونه نیست چه صفاتی ندارد. هر دانشمندی بنابر اطلاعات زمان خود و تحقیقاتش نظریه های داده كه تا زمان بطلانش، كاربرد داشته است. اما نظریه هایی که منطبق بر آیات الهی است، بطلان ناپذیر است.